Li-polymeer

Lithium-polymeerbatterij, ook bekend als polymeer-lithiumbatterij, is een batterij van chemische aard. Vergeleken met eerdere batterijen heeft het de kenmerken van hoge energie, miniaturisatie en laag gewicht.

Lithium-polymeerbatterijen hebben de kenmerken van ultradunheid en kunnen worden omgezet in batterijen met verschillende vormen en capaciteiten, afhankelijk van de behoeften van sommige producten. De theoretische minimale dikte kan 0,5 mm bereiken.

De drie elementen van een algemene batterij zijn: positieve elektrode, negatieve elektrode en elektrolyt. De zogenaamde lithium-polymeerbatterij verwijst naar een batterijsysteem waarin ten minste één of meer van de drie elementen gebruik maken van polymeermaterialen. In het lithium-polymeerbatterijsysteem worden de meeste polymeermaterialen gebruikt in de positieve elektrode en elektrolyt. Het positieve elektrodemateriaal maakt gebruik van een geleidend polymeer of een anorganische verbinding die wordt gebruikt in algemene lithium-ionbatterijen. De negatieve elektrode maakt vaak gebruik van lithiummetaal- of lithium-koolstof-intercalatieverbindingen. De elektrolyt maakt gebruik van een vaste of colloïdale polymeerelektrolyt of een organische elektrolyt. Omdat er geen overtollig elektrolyt in lithiumpolymeer zit, is het betrouwbaarder en stabieler.